สี่ร้อยสิบเจ็ด

แสงแรกของรุ่งอรุณลอดผ่านหน้าต่างทรงสูงของห้องครัวในคฤหาสน์อย่างนุ่มนวล อาบไล้พื้นผิวที่ขัดมันวาวเป็นสีทองจางๆ ด้านนอก สวนยังคงเงียบสงบ ชื้นแฉะจากพายุที่โหมกระหน่ำตลอดคืน ใบไม้เป็นประกายระยิบระยับ กลีบดอกไม้อุ้มน้ำจนหนักอึ้ง ฉันเสยผมแล้วรินชาให้ตัวเองหนึ่งถ้วย ความอบอุ่นซึมซาบเข้าสู่ปลายนิ้ว และฉันหว...